Netflix

Ik kwam vandaag deze afbeelding tegen: / Today I stumbles upon this image:

Gisteren was het nog “lekker series kijken”, vandaag vroeg ik me inderdaad (heel even maar) af wat ik “met mijn leven aan het doen was”. Het is wat overdreven aangezet, maar er zit wel een kern van waarheid in. Ik had wel honderd andere dingen kunnen doen die ik allemaal aan de kant heb gezet voor het kijken van series. Niet meteen het meest productieve en nuttige van mijn lijstje.

Groei

Een laatste gesprek. Nog een keer doornemen wat deze stage me heeft gebracht. Wat vinden mijn begeleiders van mijn inzet? Halverwege mijn stage gaven ze aan dat ik me te weinig liet zien. Ik kon ook wel wat meer uit mezelf geven, initiatief nemen. Wat is hier van terechtgekomen? Ikzelf denk dat ik het goed heb gedaan. Natuurlijk is er nog altijd ruimte voor verbetering. Ik ben nog maar net op weg.

Halverwege gaat het gesprek naar de komende stage. Een (school)jaar lang, vier dagen in de week. Ik zeg dat ik het best ‘een groot ding’ vind. Waarom zeg ik dat? Zo voelt het helemaal niet! Mijn begeleider pakt dit feilloos op en geeft het terug. Ik denk even na over wat ik écht voel en kom tot de conclusie dat ik er juist heel veel zin in heb. Zin om me helemaal te geven en veel te leren. Open te staan voor alle nieuwe dingen.

Maar toch is er iets, iets dat me tegenhoudt. We hebben het samen over die onzekerheid. Ik zou het ook mijn ‘bange ik’ kunnen noemen. Die kant van mij die alles bij het veilige en vertrouwde wil houden. In het gesprek kreeg ik een erg waardevolle tip over het omgaan met deze kant van mezelf. Voel je onzekerheid, accepteer het als iets wat bij je hoort en zet het opzij.

Makkelijker gezegd dan gedaan. Die sterke stem die zegt: ik kan het niet, ik durf het niet, stil laten worden? Dat kost wat. Ik moet mijn comfortzone verlaten en me op onbekend terrein begeven. Meestal valt het achteraf wel mee. Zoals die keer dat ik achter een speedboot op een band ging liggen, of die keer dat ik voor de klas ging oefenen met een hulpverlenersgesprek. En dat sollicitatiegesprek? Ging eigenlijk best goed…

Mijn ervaring is dat de meeste dingen erger lijken dan ze zijn. Dat heb ik inmiddels geleerd. Leren is groeien, ook in deze situaties. Door mijn angsten opzij te zetten groei ik en kan ik nieuwe situaties beter en makkelijker aan.

Ik heb ontdekt dat ik die persoon van mezelf erg mag. Die kant die wil leren, nieuwsgierig is naar de dingen om hem heen, interesse heeft voor van alles en nog wat, creatief en misschien anders wil zijn. Die kant wil juist nieuwe ervaringen opdoen en zijn angsten opzij zetten.

Dit ben ik. Hier kom ik aan!