Lemons

via funnyjunk.com

Op dit moment heb ik geen inspiratie om ook maar iets te schrijven. Ik heb geprobeerd om te posten over fotografie en de voortgang van mijn slaapkamer makeover. Alleen kan ik de worden niet vinden om iets goeds te schrijven.

Om eerlijk te zijn ben ik gewoon uitgeput. Uitgeput van de afgelopen weken waarin ik niet wist waar ik aan toe was. Afgelopen vrijdag heb ik eindelijk wat van de universiteit gehoord. Ik mag niet beginnen aan een opleiding. Een slag in mijn gezicht kan ik je zeggen. Eerst wilde ik nog wel vechten voor een plaats. In een reactie vroeg ik om uitleg en verzocht om me toch toe te laten. Mijn motivatie kwam doordat de college’s zo leerzaam en interessant waren!

Nieuw | New

Ik ging naar het hbo om maatschappelijk werker te worden. Nu niet meer. Dit is waarom.

Voor wie ik dit doe? Wanneer het antwoord langer dan tien seconden op zich laat wachten betekent dit dat ik het niet voor mezelf doe. In een kwartier tijd is mijn hele leven op zijn kop gezet. Dat waarvan ik dacht dat vast stond, staat nu te wankelen op het fundament. Klaar om in te storten.

Zes weken eerder, er wordt al eens stevig gerammeld aan het huis dat ik zo zorgvuldig intact probeer te houden. De eerste scheuren zijn nog wel te dichten. Een onvoldoende op mijn tussenevaluatieverslag. In het halve jaar dat ik stage loop bij Slachtofferhulp heb ik nog niet voldoende kunnen laten zien wat ik in huis heb. Dit is nog te repareren. Ik heb nog twee weken om bij te sturen. Dan drie weken vakantie en twee weken daarna een herkansingsgesprek. Dit is te overzien; ik kan dit nog halen.

Puntje erbij? | Extra points?

http://instagram.com/p/nBDEP-HHKQ/

Gisteren kwamen er twee jongens bij mij aan de deur, vertelt onze leraar Duits; meneer Karst. Een vriend en ik stoten elkaar aan, dat gaat over ons. Ze hebben in totaal drie muntjes ingeleverd, gaat de leraar verder. Dat klopt, we zijn gisteren naar zijn huis geweest om drie Duitse muntjes van twintig en tien eurocent in te leveren.

Netflix

Ik kwam vandaag deze afbeelding tegen: / Today I stumbles upon this image:

Gisteren was het nog “lekker series kijken”, vandaag vroeg ik me inderdaad (heel even maar) af wat ik “met mijn leven aan het doen was”. Het is wat overdreven aangezet, maar er zit wel een kern van waarheid in. Ik had wel honderd andere dingen kunnen doen die ik allemaal aan de kant heb gezet voor het kijken van series. Niet meteen het meest productieve en nuttige van mijn lijstje.

Kerstgedachte | Christmas spirit

http://instagram.com/p/iVoCYwnHF_/

Kerst, een vrolijke tijd. Gezellig met de familie. Samen dingen doen. Niet deze eerste kerstdag. Een beetje leeg en hol gevoel aan het eind van de dag. Pa ziek op bed en iedereen op zichzelf. Moe en uitgeteld. Te druk geweest? Misschien wel.

50 mm

Spannende dingen! Mijn allereerste ‘echte’ fotoshoot. Niet dat ik nog nooit mensen had gefotografeerd maar een fotoshoot was helemaal nieuw. Spannend ook want hoe doe ik zoiets? Gelukkig ken ik Benjamin goed (hij is een van mijn broers), dat scheelt. Rustig beginnen, de camera instellen, een paar testfoto’s maken. Daarna proberen om een aantal aanwijzingen te geven om het beeld dat ik voor me zie ook te bereiken. Dit voelt zo goed! Ik ben zo blij dat ik heb doorgezet. Niet alleen is het weer daarna omgeslagen maar het resultaat mag er ook wezen. Credit voor het resultaat gaat ook naar mijn oom. In de eerste plaats was hij zo vriendelijk om mij zijn 50 millimeter lens te lenen. Daarnaast heeft hij ook voor een flinke dosis inspiratie gezorgd.

First world problems

Het onderwerp van de Photo-A-Day challenge van fatmumslim gisteren was first world problems. Problemen die eigenlijk geen problemen zijn, om stil te staan bij hoe goed we het eigenlijk hebben. Ik post dit altijd op Instagram en hier gebeurde iets interessants.

Door bovengenoemde fotochallenge heb ik Jasmijn leren kennen. Zij plaatste een foto van een aantal pennen die ze bij seminars enzo kreeg. Hierbij vroeg ze zich af of deze niet gedoneerd konden worden; ze had er inmiddels tig verzameld. Mijn hersens zijn nogal ingesteld op beelden waardoor ik dit meteen voor me zag. Nou zijn er vast initiatieven waar je terecht kan met dit soort dingen. Iets wat lijkt op een voedselbank bijvoorbeeld. Maar gaandeweg kwam ik op een heel ander spoor.

Het idee om pennen te doneren aan mensen die ze zelf niet kunnen aanschaffen is op zich een prima idee. Maar om hier nu speciaal iets voor op te zetten? Ik vroeg mezelf af of dit wel echt het probleem is. Volgens mij is het probleem namelijk: “Ik heb teveel pennen doordat ik ze overal en nergens krijg en weet niet wat ik er mee moet”. Het overschot aan pennen weggeven is dus een prima idee. Wanneer de stapel vervolgens weer net zo hard groeit is het probleem er nog steeds.
Een van de reacties op de foto ging over verspilling. Daar ligt volgens mij de kern van het probleem en dus een oplossing. Tegenwoordig krijg je overal ‘goodies’ bij. Gratis spullen om een bedrijf te promoten. Dat varieert van pennen tot mokken tot tassen met van alles en nog wat.

Dit werkt ongeveer zo:
“Hé laten we promotiemateriaal uitdelen op de komende beurs/seminar etc.” “Ja goed idee.” *er wordt een x-aantal pennen besteld mét logo en alles erop*. Tijdens de beurs krijgen de bezoekers niet een maar wel tien pennen van verschillende bedrijven. Deze laten ze overal en nergens slingeren omdat ze er toch heel veel hebben. Gevolg is dat er veel wordt weggegooid. Dit is uiteindelijk pure verspilling. Andere mensen nemen ze wel mee en hebben een hele stapel pennen thuis (ja das handig). Of ook verspilling? Wie gebruikt er nu tien pennen tegelijk?

Mijn oplossing voor dit probleem is: neem je eigen pen mee en laat die andere liggen. De verzameling thuis gebruik je gewoon of je deelt ze uit. Of je begint een verzameling en opent een museum…..

P.S.
Dit schrijfsel geeft mijn gedachten weer van vraag naar ‘oplossing’. Ik probeer niet te zeggen dat het verkeerd is om promo materiaal mee te nemen. Hoewel verspilling en het milieu serieuze zaken zijn waar veel mis mee is in onze maatschappij, heb ik niet de illusie dat ik een grote omzwaai kan veroorzaken. Ook probeer ik niet om kritiek op ‘misstanden’ of ‘de consumptiemaatschappij’ te uiten.
Dat moest ik nog even kwijt….

Tot de volgende keer.

Groei

Een laatste gesprek. Nog een keer doornemen wat deze stage me heeft gebracht. Wat vinden mijn begeleiders van mijn inzet? Halverwege mijn stage gaven ze aan dat ik me te weinig liet zien. Ik kon ook wel wat meer uit mezelf geven, initiatief nemen. Wat is hier van terechtgekomen? Ikzelf denk dat ik het goed heb gedaan. Natuurlijk is er nog altijd ruimte voor verbetering. Ik ben nog maar net op weg.

Halverwege gaat het gesprek naar de komende stage. Een (school)jaar lang, vier dagen in de week. Ik zeg dat ik het best ‘een groot ding’ vind. Waarom zeg ik dat? Zo voelt het helemaal niet! Mijn begeleider pakt dit feilloos op en geeft het terug. Ik denk even na over wat ik écht voel en kom tot de conclusie dat ik er juist heel veel zin in heb. Zin om me helemaal te geven en veel te leren. Open te staan voor alle nieuwe dingen.

Maar toch is er iets, iets dat me tegenhoudt. We hebben het samen over die onzekerheid. Ik zou het ook mijn ‘bange ik’ kunnen noemen. Die kant van mij die alles bij het veilige en vertrouwde wil houden. In het gesprek kreeg ik een erg waardevolle tip over het omgaan met deze kant van mezelf. Voel je onzekerheid, accepteer het als iets wat bij je hoort en zet het opzij.

Makkelijker gezegd dan gedaan. Die sterke stem die zegt: ik kan het niet, ik durf het niet, stil laten worden? Dat kost wat. Ik moet mijn comfortzone verlaten en me op onbekend terrein begeven. Meestal valt het achteraf wel mee. Zoals die keer dat ik achter een speedboot op een band ging liggen, of die keer dat ik voor de klas ging oefenen met een hulpverlenersgesprek. En dat sollicitatiegesprek? Ging eigenlijk best goed…

Mijn ervaring is dat de meeste dingen erger lijken dan ze zijn. Dat heb ik inmiddels geleerd. Leren is groeien, ook in deze situaties. Door mijn angsten opzij te zetten groei ik en kan ik nieuwe situaties beter en makkelijker aan.

Ik heb ontdekt dat ik die persoon van mezelf erg mag. Die kant die wil leren, nieuwsgierig is naar de dingen om hem heen, interesse heeft voor van alles en nog wat, creatief en misschien anders wil zijn. Die kant wil juist nieuwe ervaringen opdoen en zijn angsten opzij zetten.

Dit ben ik. Hier kom ik aan!

Dertig is het nieuwe twintig? | Thirty is the new twenty?

Gisteren kwam ik deze TedTalk tegen. Meg Jay vertelt hoe de media en allerlei onderzoekers ons vertellen dat dertig het nieuwe twintig is. We trouwen later, krijgen later kinderen en beginnen later met onze carrière. Hierdoor ontstaat het idee bij twintigers dat ze nog wel even kunnen wachten met serieuze beslissingen maken.

Meg zegt dat onze twintig-en-nog-wat jaren super belangrijk zijn voor de rest van ons leven en dat 80% van de belangrijkste beslissingen die we nemen voor het 35ste levensjaar worden genomen. In deze periode wordt ons brein gereprogrammeerd tot een volwassenen-brein. Dit bepaalt grotendeels hoe we onze ouderdom ingaan.

Slaapkamer 2.0

Mijn slaapkamer kan wel een lik verf en wat extra kastruimte gebruiken. Ik heb dit project slaapkamer 2.0 gedoopt. Ik mag de 2.0 toevoeging wel. Ik heb allemaal geweldige plannen qua kleur en inrichting en kan niet wachten om aan de slag te gaan.

Oh probleempje… waar laat ik al mijn spullen in de tussentijd. Alles staat al vol met spullen. Oplossing: eerst opruimen. Juist, kom maar op dan … waar te beginnen. In de schuur! Die staat vol met ‘zooi’ waarvan de helft niet meer wordt gebruikt (de andere helft is dus eigenlijk geen zooi maar goed).

Zo gezegd, zo gedaan. Alles van de vliering gehaald en de echte zooi van de ‘hier-kunnen-we-nog-wat-mee’ gescheiden. Die eerste groep was veel (echt heel veel) groter. Had ik al gezegd dat er een beetje stof op alles lag?Een beetje? Alles was netjes bedekt onder een dikke laag stof! Dus, stofkapje en stofzuiger erbij en alles schoon zuigen zodat niet alles en iedereen bedekt wordt onder dezelfde laag stof.

De ‘vloer’ was trouwens gemaakt van twee deuren en wat planken. Handig als je ze over hebt maar toch overbodig nu. Dus de zaag er in (gewoon omdat het kon) en weg er mee.

 

Dat wordt dus wel een nieuwe vloer leggen maar dat was stiekem al wel ingecalculeerd. Pa en ma wel op de hoogte houden en niet al te drastische wijzigingen meteen doorvoeren. Dan hebben we de poppen aan het dansen. Tot nu toe gaat dat vrij goed (pfieuw).

Het leuke van opruimen is dat je nog eens iets vindt. Bijvoorbeeld een gigantische gaspit. Die gaat zeker weer gebruikt worden na een opknapbeurt.

Nadat alle ‘zooi’ was afgevoerd beginnen aan een nieuwe vliering met veel ruimte voor andere weinig gebruikte spullen. De helft daarvan wordt vanzelf weer ‘zooi’ en hopelijk wat sneller weggegooid dan dat wat we nu eindelijk hebben weggegooid.

De weg naar een vernieuwde slaapkamer voert mij dus langs verschillende andere projecten die ik graag met jullie deel. Ondertussen doe ik mijn best geïnspireerd en gemotiveerd te blijven voor van alles en nog wat en daar dan ook over te schrijven natuurlijk.

Hang in There! Erik