Lemons

via funnyjunk.com

Op dit moment heb ik geen inspiratie om ook maar iets te schrijven. Ik heb geprobeerd om te posten over fotografie en de voortgang van mijn slaapkamer makeover. Alleen kan ik de worden niet vinden om iets goeds te schrijven.

Om eerlijk te zijn ben ik gewoon uitgeput. Uitgeput van de afgelopen weken waarin ik niet wist waar ik aan toe was. Afgelopen vrijdag heb ik eindelijk wat van de universiteit gehoord. Ik mag niet beginnen aan een opleiding. Een slag in mijn gezicht kan ik je zeggen. Eerst wilde ik nog wel vechten voor een plaats. In een reactie vroeg ik om uitleg en verzocht om me toch toe te laten. Mijn motivatie kwam doordat de college’s zo leerzaam en interessant waren!

Netflix

Ik kwam vandaag deze afbeelding tegen: / Today I stumbles upon this image:

Gisteren was het nog “lekker series kijken”, vandaag vroeg ik me inderdaad (heel even maar) af wat ik “met mijn leven aan het doen was”. Het is wat overdreven aangezet, maar er zit wel een kern van waarheid in. Ik had wel honderd andere dingen kunnen doen die ik allemaal aan de kant heb gezet voor het kijken van series. Niet meteen het meest productieve en nuttige van mijn lijstje.

Kerstgedachte | Christmas spirit

http://instagram.com/p/iVoCYwnHF_/

Kerst, een vrolijke tijd. Gezellig met de familie. Samen dingen doen. Niet deze eerste kerstdag. Een beetje leeg en hol gevoel aan het eind van de dag. Pa ziek op bed en iedereen op zichzelf. Moe en uitgeteld. Te druk geweest? Misschien wel.

First world problems

Het onderwerp van de Photo-A-Day challenge van fatmumslim gisteren was first world problems. Problemen die eigenlijk geen problemen zijn, om stil te staan bij hoe goed we het eigenlijk hebben. Ik post dit altijd op Instagram en hier gebeurde iets interessants.

Door bovengenoemde fotochallenge heb ik Jasmijn leren kennen. Zij plaatste een foto van een aantal pennen die ze bij seminars enzo kreeg. Hierbij vroeg ze zich af of deze niet gedoneerd konden worden; ze had er inmiddels tig verzameld. Mijn hersens zijn nogal ingesteld op beelden waardoor ik dit meteen voor me zag. Nou zijn er vast initiatieven waar je terecht kan met dit soort dingen. Iets wat lijkt op een voedselbank bijvoorbeeld. Maar gaandeweg kwam ik op een heel ander spoor.

Het idee om pennen te doneren aan mensen die ze zelf niet kunnen aanschaffen is op zich een prima idee. Maar om hier nu speciaal iets voor op te zetten? Ik vroeg mezelf af of dit wel echt het probleem is. Volgens mij is het probleem namelijk: “Ik heb teveel pennen doordat ik ze overal en nergens krijg en weet niet wat ik er mee moet”. Het overschot aan pennen weggeven is dus een prima idee. Wanneer de stapel vervolgens weer net zo hard groeit is het probleem er nog steeds.
Een van de reacties op de foto ging over verspilling. Daar ligt volgens mij de kern van het probleem en dus een oplossing. Tegenwoordig krijg je overal ‘goodies’ bij. Gratis spullen om een bedrijf te promoten. Dat varieert van pennen tot mokken tot tassen met van alles en nog wat.

Dit werkt ongeveer zo:
“Hé laten we promotiemateriaal uitdelen op de komende beurs/seminar etc.” “Ja goed idee.” *er wordt een x-aantal pennen besteld mét logo en alles erop*. Tijdens de beurs krijgen de bezoekers niet een maar wel tien pennen van verschillende bedrijven. Deze laten ze overal en nergens slingeren omdat ze er toch heel veel hebben. Gevolg is dat er veel wordt weggegooid. Dit is uiteindelijk pure verspilling. Andere mensen nemen ze wel mee en hebben een hele stapel pennen thuis (ja das handig). Of ook verspilling? Wie gebruikt er nu tien pennen tegelijk?

Mijn oplossing voor dit probleem is: neem je eigen pen mee en laat die andere liggen. De verzameling thuis gebruik je gewoon of je deelt ze uit. Of je begint een verzameling en opent een museum…..

P.S.
Dit schrijfsel geeft mijn gedachten weer van vraag naar ‘oplossing’. Ik probeer niet te zeggen dat het verkeerd is om promo materiaal mee te nemen. Hoewel verspilling en het milieu serieuze zaken zijn waar veel mis mee is in onze maatschappij, heb ik niet de illusie dat ik een grote omzwaai kan veroorzaken. Ook probeer ik niet om kritiek op ‘misstanden’ of ‘de consumptiemaatschappij’ te uiten.
Dat moest ik nog even kwijt….

Tot de volgende keer.

Groei

Een laatste gesprek. Nog een keer doornemen wat deze stage me heeft gebracht. Wat vinden mijn begeleiders van mijn inzet? Halverwege mijn stage gaven ze aan dat ik me te weinig liet zien. Ik kon ook wel wat meer uit mezelf geven, initiatief nemen. Wat is hier van terechtgekomen? Ikzelf denk dat ik het goed heb gedaan. Natuurlijk is er nog altijd ruimte voor verbetering. Ik ben nog maar net op weg.

Halverwege gaat het gesprek naar de komende stage. Een (school)jaar lang, vier dagen in de week. Ik zeg dat ik het best ‘een groot ding’ vind. Waarom zeg ik dat? Zo voelt het helemaal niet! Mijn begeleider pakt dit feilloos op en geeft het terug. Ik denk even na over wat ik écht voel en kom tot de conclusie dat ik er juist heel veel zin in heb. Zin om me helemaal te geven en veel te leren. Open te staan voor alle nieuwe dingen.

Maar toch is er iets, iets dat me tegenhoudt. We hebben het samen over die onzekerheid. Ik zou het ook mijn ‘bange ik’ kunnen noemen. Die kant van mij die alles bij het veilige en vertrouwde wil houden. In het gesprek kreeg ik een erg waardevolle tip over het omgaan met deze kant van mezelf. Voel je onzekerheid, accepteer het als iets wat bij je hoort en zet het opzij.

Makkelijker gezegd dan gedaan. Die sterke stem die zegt: ik kan het niet, ik durf het niet, stil laten worden? Dat kost wat. Ik moet mijn comfortzone verlaten en me op onbekend terrein begeven. Meestal valt het achteraf wel mee. Zoals die keer dat ik achter een speedboot op een band ging liggen, of die keer dat ik voor de klas ging oefenen met een hulpverlenersgesprek. En dat sollicitatiegesprek? Ging eigenlijk best goed…

Mijn ervaring is dat de meeste dingen erger lijken dan ze zijn. Dat heb ik inmiddels geleerd. Leren is groeien, ook in deze situaties. Door mijn angsten opzij te zetten groei ik en kan ik nieuwe situaties beter en makkelijker aan.

Ik heb ontdekt dat ik die persoon van mezelf erg mag. Die kant die wil leren, nieuwsgierig is naar de dingen om hem heen, interesse heeft voor van alles en nog wat, creatief en misschien anders wil zijn. Die kant wil juist nieuwe ervaringen opdoen en zijn angsten opzij zetten.

Dit ben ik. Hier kom ik aan!

Dertig is het nieuwe twintig? | Thirty is the new twenty?

Gisteren kwam ik deze TedTalk tegen. Meg Jay vertelt hoe de media en allerlei onderzoekers ons vertellen dat dertig het nieuwe twintig is. We trouwen later, krijgen later kinderen en beginnen later met onze carrière. Hierdoor ontstaat het idee bij twintigers dat ze nog wel even kunnen wachten met serieuze beslissingen maken.

Meg zegt dat onze twintig-en-nog-wat jaren super belangrijk zijn voor de rest van ons leven en dat 80% van de belangrijkste beslissingen die we nemen voor het 35ste levensjaar worden genomen. In deze periode wordt ons brein gereprogrammeerd tot een volwassenen-brein. Dit bepaalt grotendeels hoe we onze ouderdom ingaan.

Excuses

 

Het is alweer te lang geleden dat ik een blog geschreven heb. Voor het niet schrijven kan ik allerlei excuses gaan verzinnen. Slap… In de meeste gevallen is het een gebrek aan motivatie, inspiratie of een van de andere excuses hierboven.

Excuses verzinnen om iets niet te hoeven doen, iets uit te kunnen stellen, is zo makkelijk. Maar zo fout. Het spreekwoord is niets voor niet ‘van uitstel komt afstel’. Daarvoor heb ik deze blog niet gestart. Net als die andere dingen: Fitness, Fotografie, Muziek, School. Allemaal dingen waarvoor ik me moet inzetten wil ik resultaat zien.

Ik geloof echt in hard werken en mooi resultaat. In toch op pad gaan en met mooie foto’s thuiskomen. In me verdiepen in opnameapparatuur en goede opnames maken. En in me helemaal kapot werken tijdens een work-out en je steeds beter/fitter/sterker voelen. Hard werken loont!

Lekker bezig zijn met van alles en nog wat is wat mij gemotiveerd en geïnspireerd maakt en houdt. Het kost soms wat moeite om al deze ballen in de lucht te houden maar het geeft wel een ontzettend voldaan gevoel als dat allemaal toch lukt.

Dus, vanaf nu geen slappe excuses meer om niet te bloggen. Een goed gevulde blog begint bij mezelf 🙂

Achtbaan | Rollercoaster

Dit had ik niet moeten doen, flitst het door me heen als we langzaam hoger en hoger klimmen. Maar het kereltje dat nu naast me zit was er van overtuigd: ik moest mee. Dus ik ging mee.

I shouldn’t have done it. This shoots through my mind as we slowly climb higher and higher. But the little boy next to mee was convinced: I had to go. So I went.

Helemaal bovenaan lijkt de tijd even stil te staan als we nog even stilhangen. Dan gaat het los. NEEEE! Keihard naar beneden, en weer omhoog, over de kop. Met de draai meekijken denk ik. Dat blijkt goed te werken.

At the top time stands still for a moment as we’re suspended for a moment. Then we’re off. NOOOO!
Racing down, and up again, in a looping. Look where you’re heading. That works fine for me.

Een paar tellen later is alles weer zoals het hoort. Dat betekent: niet op de kop. Wow! Dat is best gaaf! De rest van de rit is een opwindende roes van adrenaline. GAAAAF!

A few seconds later and everything is as it should be. Which means: not upside down. Wow! This is great! What’s left of the ride is a rush of adrenaline. YEEEEAAAHH!

Het kereltje had gelijk, ik moest mee.

The little boy was right, I had to do this.

Forgot

“Ja dat is laatst gebruikt nadat ze hadden gefietst. Hebben ze het niet schoongemaakt.” Hoor ik vanuit de keuken. ‘Oeps’ denk ik, ‘vergeten schoon te maken’.
Ja, ik ben 100% schuldig. Ik mocht de BBQ alleen mee als ik hem schoon terug zou brengen. Makkelijk beloofd en net zo makkelijk vergeten. We hebben een super middag en avond gehad met elkaar. Fietsen, op tandems, en BBQ’en met vrienden is erg leuk. Alleen vergat ik de BBQ schoon te maken.

“Yes, that’s been used the other day when they went cycling. Did’nt they clean it?” Says a voice out of the kitchen. ‘Oops, forgot to clean something.’ I think.
Yes I’m to blame fully for this. I could take the BBQ only if I promised to clean it afterwards. To forget is as easy as to make a promise. We had a great afternoon and evening with each other. Cycling on tandems and having a BBQ with friends is real fun. Just forgot to clean the BBQ.

Fresh start

Nadat mijn poging om een 365 project (januari 2012) te doen in het water viel, heb ik het bloggen een tijdje opgegeven. Nu is het tijd om weer te beginnen. Niet alle 365 dagen  in het jaar (daar heb ik het wel mee gehad). Tijd voor een frisse start!

Mijn gras is groener bestaat om de wereld te laten zien dat mijn gras groener is dan dat van de buren. In ieder geval, vanuit mij gezien wel. Vanuit het standpunt van de buren is hun gras weer groener. Hoewel… misschien zijn zij wel jaloers op mijn gras… Nou ja, dat is dan hun probleem.

Op deze blog wil ik laten zien waar ik blij van word en wat mij inspireert.

Veel (komend) leesplezier!

Since my attempt to do a 365 project (january 2012) failed, I gave up blogging for a while. Now is the time to start over again. Not on a 365 basis (I’m done with that). It’s time for a fresh start.

My grass is greener (Mijn gras is groener) exists to show the world my grass is greener than that on the other side of the fence. At least, at my side of the fence. At the other side people think their grass is greener. However… they might be jealous at my grass… Well, that’s their problem.

That what makes me happy and inspires me is what i’ll be posting here.

Happy (future) reading!