via funnyjunk.com
Op dit moment heb ik geen inspiratie om ook maar iets te schrijven. Ik heb geprobeerd om te posten over fotografie en de voortgang van mijn slaapkamer makeover. Alleen kan ik de worden niet vinden om iets goeds te schrijven.
Om eerlijk te zijn ben ik gewoon uitgeput. Uitgeput van de afgelopen weken waarin ik niet wist waar ik aan toe was. Afgelopen vrijdag heb ik eindelijk wat van de universiteit gehoord. Ik mag niet beginnen aan een opleiding. Een slag in mijn gezicht kan ik je zeggen. Eerst wilde ik nog wel vechten voor een plaats. In een reactie vroeg ik om uitleg en verzocht om me toch toe te laten. Mijn motivatie kwam doordat de college’s zo leerzaam en interessant waren!
Tijdens het weekend probeerde ik te leren. Daar kwam niets van terecht wat me aan het denken zette. Ik moest een week van gemiste stof inhalen omdat ik later was begonnen. Dit zorgde eigenlijk voor veel stress en ik stelde andere taken en plezier maken uit. Nu voel ik me opgelucht. De stress die ik voelde was niet goed; niet de druk die ik nodig heb om te presteren. Dit was stress die me verlamde en ervoor zorgde dat ik het niet meer voor me zag.
Wat ik nu nodig heb is dat het leven weer wat eenvoudiger wordt. Een baan om de vaste lasten te betalen en misschien wat te sparen. Geen zorgen om opdrachten die ik moet inleveren enzovoort. Ik voel de energie terugkomen als ik nadenk en deze post schrijf. Ik wat ik wil vertellen en het lukt ook. Dat is wat nu telt; gewoon dit kunnen schrijven. Nu ik aan het schrijven ben voel ik me lichter. Ik kan dit op een andere manier zien. Waarschijnlijk betekend dat dat schrijven therapeutisch is of op zijn minst helpt het me mijn gedachten en gevoelens op een rijtje te zetten.
De laatste paar weken zijn echt een strijd geweest voor mij. Ik besloot om het hbo vaarwel te zeggen en te starten aan de universiteit. Zoals ik al zei gaat de universiteit voor nu niet door. Net nu het zo goed voelde. Ik was er klaar voor en nu ben ik niet half waar ik wezen wil. Dus, het leven gaf me citroenen. Ik ga er limonade van maken. Genieten van werk en hobby’s oppakken waar ik geen tijd voor heb gehad. Sorry citroenen…
En jij? Wat zijn jouw ‘citroenen’?
Right now I’m lacking inspiration to write anything. I’ve been trying to write a photography post and an update of my bedroom makeover. Can’t find the words to make a great post.
To be honest I just feel exhausted. Exhausted from the past few weeks of not knowing where I’m at. Last friday I finally received word from the university last friday. They won’t allow me to start right now. A real blow to my face I can tell you. At first I was ready to pick up this fight. I replied with a letter wherein I explained why it was a good idea to let me in. Thoughts of the awesome classes I attended the last week were my motivation.
During the weekend I tried to study. It didn’t happen. That made me feel sad and I began to think. I had to make up for a week of missed classes because I started a week later. This actually caused a lot of stress and made me skip other important tasks and fun. But I also feel relieved. The stress I was in wasn’t the good kind; the pressure that takes you to great heights. It was the crippling pressure which makes one totally incapable of seeing straight.
What I want and need right now is life to be simple for a while. Just working to pay the bills and maybe save a little. No worries about papers I have to hand in etcetera.I can feel energy coming back while I’m thinking and writing this post. I know what I want to tell you, and I can. That’s what counts right now, just being able to write this. Now I’ve written this, I feel lighter. I can look at this in an other way. This probably means that writing is therapeutic or at least for me it helps to sort out my thoughts and feelings.
The last few weeks have been a real struggle for me. I’ve decided to quit college and go for university. As I told you university won’t happen for now. Just when it felt so right. I was ready to go and now I’m not half where I want to be. So life gave me lemons. I’m going to make lemonade out of them. I’ll be enjoying working and do whatever hobbies I haven’t had time for lately. Sorry lemons…
What about your lemons? Would you share a bit of it?
Mijn gras is groener 
Je kunt er ook limoncello van maken. Dat is nog lekkerder.
Ga ik ook zeker proberen. Als je een goed recept hebt, houd ik me aanbevolen!
Thank you for publishing in English also! I love this post. I definitely know how you are feeling right now. I always think that I have to try and simplify things in my life too… but then i realise that I need all the stress to function! It just needs to be the right kind of stress. There is an empowering kind of pressure, and a suffocating kind…. its important to learn the difference (I’m still learning this skill!!)
Don’t give up on University! It took me 10 years to get to a place where I was ready to do it – no regrets. It doesn’t matter how long it takes you – if it’s your dream, keep working for it!
Thanks for your encouraging words Lynsey! I also need this right kind of pressure. Actually, I wrote a post about that… It’s called ‘Dertig is het nieuwe twintig? and has a video in it. I still need to translate the article but the video is in English.
I guess this pressure-thing also relates to our little conversation on your post ‘location, location, location’ right?
Absolutely! A much smarter person than I told me once that it’s fine to be a perfectionist, to aim high, and the create that pressure, but I have to learn that if I can quite achieve perfection, adequate is sometimes an OK result! It’s especially true of my university work, but also my writing- I don’t have to get the perfect outcome everytime!
I’ll take that with me. Thanks again!